Help! Mijn buxusblokken in de tuin waar ik jarenlang geduld in heb zitten worden bruin en mijn vingers zijn niet al te groen. We hebben een vrije middag, stappen in de auto en gaan gewapend met een foto van mijn verdorde trots de strijd aan. Vroeger krioelde het op een woensdagmiddag van de mensen bij dit tuincentrum maar nu blijken ze alle tijd voor ons te hebben. Gelukkig, wij treffen een deskundige jongen en ik laat hem mijn foto zien. Na een aantal irritant aanhoudende piepjes van zijn mobiel en een paar interrupties van “Sorry’, deze moet ik toch echt even nemen” zijn we eruit. Mijn buxusplanten zijn ziek. Een schimmel. Ze moeten eruit en we hebben besloten… we gaan nu voor beukenblokken. Aiii…wat jammer ze hebben geen beukenplanten genoeg. Ze zijn besteld en ze hebben ze natuurlijk morgen weer. Maar ja….wij wonen niet bij dit tuincentrum om de hoek. Nu mijn lege potten voor op de tuintafel en mijn lege bakken voor het raam nog. Hè bah… in een leuk bloeiend plantje hebben ze weer niet de kleur die ik zoek. Toch blij met het alternatief wat ze mij boden zeg ik enthousiast: ”Als het mooi staat, zet ik wel even een leuke foto ervan op jullie facebook pagina”. “Ja, moet je doen”, zei deze verkoper en na nog even met elkaar gebabbeld te hebben kwamen we beiden tot de conclusie hoe belangrijk het is om een klant een goed gevoel te geven. En dat goede gevoel kreeg ik hoor! Want nu we er toch waren nam ik ook die twee dure vazen waar ik al een tijdje verliefd op was mee en zelfs de impuls aankoop bij de kassa (het zakje snoep voor onderweg) kon ik niet laten staan.
Toen we echter thuiskwamen en ik met mijn leuke fleurige aankopen naar binnen wilde stappen, viel mijn oog meteen op een folder van een tuincentrum die bovenop de enorme stapel post lag. Lente avond met 20% korting op alles. Het zou toch niet……? Ja….. ik las het goed. Mijn tuincentrum! Wat voelde ik me bekocht. Ik dacht namelijk dat ik koning klant was maar klaarblijkelijk zijn bij dit tuincentrum de koopjesjagers die een week later komen, op de lenteavond tussen 18.00 – 21.00 uur de gasten die in de watten worden gelegd. Ik ging op zoek naar hun facebookpagina. Niet om de beloofde foto te plaatsen (alhoewel mijn potten en bakken leuk gevuld waren) maar om mijn teleurstelling te uiten. Onder het bericht van de lenteavond die ze hadden gepost schreef ik dat ik het jammer vond na een leuke middag geshopt te hebben te moeten constateren dat dit tuincentrum hun vaste klanten die op de “normale” openingstijden komen straffen door ze ijskoud 20 % meer te laten betalen. Ze reageerden dat ik terug moest bellen. Ik mocht terugkomen met de bon en ze zouden me het verschil terugbetalen. Het moest echter wel op die avond en tussen 18.00 – 21.00. Wat een beperking! Maar goed, manlief offerde zich op. We moesten immers toch de overige beuken die ze voor ons hadden gereserveerd ophalen. Man staat op punt te vertrekken en je voelt hem natuurlijk al aankomen…de bon… Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Die bon! Alles wordt afgezocht, kliko’s worden omgekeerd want je wilt niet dat ze zeggen: ”Ja.. zonder bon kunnen we niks” of “Nou ja… voor deze ene keer…”. Net als ik op het punt sta te zeggen van laat maar zitten komen we de bon tegen en gaat man op pad. De verwachte drukte bleef uit en eerder dan verwacht kwam hij terug. Wel met de 20% van een hele lange bon maar helaas geen beuken. Waren toch nog niet binnen…Komen?… Juist!… Morgen!
Met grote moeite houd ik wijselijk mijn mond en pak de ipad mini van die twee leuke jongens die boven stonden op de bakkersvak beurs. Zij lieten mij een spaarsysteem zien waardoor ik mijn vaste klanten kan belonen door deze klanten voor leuke producten, kortingen of acties te laten sparen die ik zelf kan bedenken en via de ipad kan laten zien. Ze mogen zelf weten wanneer ze hun spaarpunten inwisselen of van de korting gebruik maken. Gewoon korting tijdens de openingstijden en zonder poespas van bonnetjes of andere fratsen. Gewoon ouderwets sparen op een leuke moderne manier. Enthousiast begin ik het spaarsysteem te vullen met aantrekkelijke producten want op hun vraag “Wil je…”? zeg ik volmondig “ja”.
Deze relatie wil ik wel aangaan.
“Ja,…ik wil het spaarvarkentje voor mijn trouwe klanten zijn”!